De ongedwongen leielandschappen van Emile Claus vormen een bron van inspiratie voor het voorgestelde architectuur- en landschapsontwerp; een balans tussen pastorale zichten met aardse tinten, vlakke hooilanden en stille waters.

 

We ontwerpen de nieuwe cafetaria als een meander in het landschap, een figuur met 2 armen. Het gebouw bakent een unieke plaats af voor zichzelf in het park op de oever van de siervijver.

De verschijningsvorm van plan en gevel herinterpreteert de typologie van de vierkantshoeve, van oudsher als ‘inheemse architectuur’ aanwezig in het gebied. Zo kan men vandaag nog de toppen van de stenen inkomzuilen van een boerderij terugvinden op het terrein.